Mükerrem Suna VAROL- ⇒ YAGMUR Ümit Yaşar OĞUZCAN-  ⇒ BİR_GUN_ANLARSIN Can YÜCEL- ⇒ EGER Mükerrem Suna VAROL- ⇒ AY_DERİN_BİR_UYKUDADIR_SİMDİ Yağmur   I. ben yağmuru hiç bilmeyen bir şehirdim sen bir akşamüstü habersizce geldin bilmezdim yağmuru hiç ama sen yağmur gibiydin apansız vuruyordu uykularda bakışların apansız sırılsıklam oluyordum geçerken gözlerinden yağmuru bilmeyen bir şehirdim ben sokaklarımda beni böyle sevindiren bir aşkın hikayesi yoktu işte her şey bugün oldu bir yaprak üşüyordu uçmaya hazırlanıyordu bir kelebek kanatsız içimde adsız bir kadın ağlıyordu bir gelincik soluyor bir geyik ölüyordu sen bana yağıyordun ben sana çiçekler vaad ediyordum ellerin binlerce vahşi menekşe dokunuşun hayata gelmenin diğer adıydı sendin içimdeki ayla güneşi tutup kaldıran bir yemindin sen yağmur ölümü uykudan uyandıran y a ğ m u r bu değil de neydi o zaman neydi karanlık rüyalardan akıp giden uçsuz aydınlık insanın ruhuna değince acıtan acıtan ölümlü geyiklerin ölümsüz aşklarını y a ğ m u r bu değil de neydi o zaman II. ben seni unutmak için ne yalanlar uydurdum ne çok vurdu kıyılarıma bilmezsin kırık kalpler hayaller ben seni unutmak için elimi benden çektim gücüm olsaydı gidecektim karanlığa aydınlıklar armağan edecektim bir bahar gününe bir gelinciğe bir ölümün üstüne yeminler edecektim yeminler edecektim yağmurun böylesine böylesine bir günde inan ki gidecektim artık gitmek için bir çift kanada ihtiyacım yok başımı çeviriyorum bana uzanan ellerden bir bırakıyorum bir dalıyorum hayata öylesine öylesine ne varsa yaşanan /senden başka/ tutuyorum sarsıyorum uyuşuyor ellerim devamını susarak eksik kelimelerin acıyı topluyorum takvim sayfalarından bıksam da yokluğumun öldürücü tadından bıksam da içimde ağlayıp duran kadından kendime şarkılar yazıyorum yine de kimseye vermiyorum eski defterlerimi III. ah yağmur ah sen olmasaydın sen olmasaydın ben olmasaydım aşk olmasaydı yoktu belki olanlar belki hiç olmamıştı ne sen beni vurmuştun ne ben sana alınmış bu gösterişli şehri kimler kimler acıtmış /ne baharım vardı benim ne bulut göklerimde eriyordu bir şehir yağmurun gözlerinde/ bir yıldırım olsaydım üstüme düşecektim bir yanardağ olsaydım kendime küsecektim bir yalan olsaydı yeminlerim yürekleri karartan üşümeseydim gülmeseydim kusmasaydım korkudan eğer ben de içi acıyan dudakları kuruyan karanlıkta yolunu bulamayan kısacası bir i n s a n olmasaydım toplayacağım valizler günahkar olmasaydı bir dikişte içecektim avucumdaki zehri güzel günün ardından kopan deli zemheri gibi azgın perişan yollardan geçecektim avucumdaki zehri inan ki içecektim yağmur başka yere yağıyor başka yere düşüyor yıldırımlar bende yağmurlara sığmayan bir yürek var sen bunu bilmiyorsun /sen nasıl bir yağmursun/ bakışların içimde yangınlar çıkarıyor ve sen içime işliyorsun bulanık bir su gibi yağmur kapama gözlerini yağmur üzerime yağ yağmur ellerimi ellerinin içine al kapama gözlerini bana eller verildi dokunmam için sana ağlamaklı gözler verildi ıslak bana sen gibi yakın bana sel gibi yasak düşler verildi iki kere ikinin dört olmadığı ayın ve güneşin tutulmadığı bir yer verildi bana bir ben verildi bir de sen bir de acılar verildi çekmem için sen giderken IV. ve ben koca bir şehir ben bir nişan yüzüğü ben gelin olmamış genç kızların hiç açılmamış yüzüyüm içimde binlerce masal ağlar sessizce fışkırır küskün yanardağlar dindiremez gecemin sessizliğini geceleri sessizce yiten canlar ben bir kör kuyu ben bir kördüğüm ben bir… …gördüğün gibiyim işte gözlerinin önünde öldürüyorum geceyi gözlerinin önünde yüreğime gökdelenler dikiyorum batan güne karşı darağaçları dikiyorum gönlüme sen bana çok uzak sen bana çok yakın s e n başka şehirlerin üstünde olmalıydın ben sen olmasan bile gözlerini gördüm rüyalarımda bir sigara külüne ve bir tatil gününe yeminler ettim saçımı senin sevdiğin gibi kestim sen görmesen de sana ve ölüm üzerine dualar ettim ve rüyalar gördüm ikimizin yerine rüyalarda her şeyimi bitirdim şehri de yağmuru da yitirdim rüyalarımda bir yağmura benzeyen gözlerini bir senden uzaklarda ölmeyi bir de İ N A D I N A  G Ü L M E Y İ unutmadım sen de beni unutma   Mükerrem Suna Varol ≈    ≈    ≈    ≈    ≈    ≈    ≈    ≈ Bir Gün Anlarsın   Uykuların kaçar geceleri Bir türlü sabah olmayı bilmez Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında Ne çarşaf halden anlar, ne yastık Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın Onun unutamadığın hayali Sigaradan derin bir nefes çekmişcesine dolar içine Sevmek ne imiş bir gün anlarsın Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin Gün gelir de sesini bir kerecik duymak için Vurursun başını soğuk taş duvarlara Büyür gitgide incinmişliğin, kırılmışlığın Duyarsın Ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın Sevmek ne imiş bir gün anlarsın Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin Niçin yaratıldığını Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini Uzun uzun seyredersin de aynalarda güzelliğini Boşuna geçip giden yıllarına yanarsın Dolar gözlerin için burkulur Sevmek ne imiş bir gün anlarsın Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların Sevilen gözlerin erişilmezliğini O hiç beklenmeyen saat geldi mi Düşer saçların önüne ama bembeyaz Uzanır gökyüzüne ellerin Ama çaresiz Ama yorgun Ama bitkin Bir zaman geçmiş günlerin uykusuna dalarsın Sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acı Sevmek ne imiş bir gün anlarsın Bir gün anlarsın hayal kurmayı Beklemeyi Ümit etmeyi Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi Lanet edersin yaşadığına Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın O zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden Seni sevdiğimi işte o gün anlarsın   Ümit Yaşar Oğuzcan ≈    ≈    ≈    ≈    ≈    ≈    ≈    ≈ Eğer   O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler, arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer. Dayanılması o kadar da zor değildir, büyük ayrılıklar bile, en güzel yerde başlatılsaydı eğer. Utanılacak bir şey değildir ağlamak, yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık, çalınan birinin kalbiyse eğer. Korkulacak bir yanı yoktur aşkların, insan bütün derilerden soyunabilseydi eğer. O kadar da yürek burkmazdı alışılmış bir ses, hiçbir zaman duyulmasaydı eğer. Daha çabuk unuturdu belki su sızdırmayan sarılmalar, kara sevdayla sarıp sarmalanmasalardı eğer. Belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla, öylesine delice bakmasalardı eğer. Çabuk unutulurdu ıslak bir öpücüğün yakıcı tadı belki de kalp, göğüs kafesine o kadar yüklenmeseydi eğer. Yerini başka şeyler alabilirdi uzun gece sohbetlerinin, son sigara yudum yudum paylaşılmasaydı eğer. Düşlere bile kar yağmazdı hiçbir zaman, meydan savaşlarında korkular, aşkı ağır yaralamasaydı eğer. Su gibi akıp geçerdi hiç geçmeyecekmiş gibi duran zaman, beklemeye değecek olan gelecekse sonunda eğer. Rengi bile solardı düşlerdeki saçların zamanla, tanımsız kokuları yastıklara yapışıp kalmasaydı eğer. O büyük, o görkemli son, ölüm bile anlamını yitirirdi, yaşanılası her şey yaşanmış olsaydı eğer. O kadar da çekilmez olmazdı yalnızlıklar, son umut ışığı da sönmemiş olsaydı eğer. Bu kadar da ısıtmazdı belki de bahar güneşleri, her kaybedişin ardından hayat yeniden başlamasaydı eğer. Kahvaltıdan da önce sigaraya sarılmak şart olmazdı belki de, dev bir özlem dalgası meydan okumasaydı eğer. Anılarda kalırdı belki de zamanla ince bel, namussuz çay bile ince belli bardaktan verilmeseydi eğer. Uykusuzluklar yıkıp geçmezdi, kısacık kestirmelerin ardından, dokunulası ipek ten bir o kadar uzakta olmasaydı eğer. Issız bir yuva bile cennete dönüşebilirdi belki de, sıcak bir gülüşle ısıtılsaydı eğer. Yoksul düşmezdi yıllanmış şarap tadındaki şiirler böylesine, kulağına okunacak biri olsaydı eğer. İnanmak mümkün olmazdı her aşkın bağrında bir ayrılık gizlendiğine belki de, kartvizitinde 'onca ayrılığın birinci dereceden failidir' denmeseydi eğer. Gerçekten boynunu bükmezdi papatyalar, ihanetinden onlar da payını almasaydı eğer. Issızlığa teslim olmazdı sahiller, Kendi belirsiz sahillerinde amaçsız gezintilerle avunmaya kalkmamış olsaydın eğer. Sen gittikten sonra yalnız kalacağım. Yalnız kalmaktan korkmuyorum da, ya canım ellerini tutmak isterse... Evet Sevgili, Kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu, kim uzanmak isterdi ince parmaklarına, mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklık etmiş olmasalardı eğer!!!   Can Yücel ≈    ≈    ≈    ≈    ≈    ≈    ≈    ≈ Ay Derin Bir Uykudadır Şimdi   Ay, derin bir uykudadır şimdi.. Ellerimi bileklerimden sen kestin. Neredeyse sızacaktın damarlarıma Ha buz kesecekti yüreğim Ha sen kesecektin ellerimi aniden.. İşte yeniden salkım saçak bulutlarımı giyiniyorum Ay, derin bir uykudadır şimdi.. Balıkçı fenerleri denizi aydınlatmaktadır Balıkçılar hep bir ağızdan aramaktadır aşkı. Bakışlarım örtülüdür geceye Gece, bedenime gömülü.. Ay, kim bilir hangi kuytudadır şimdi.. Şimdi ben şuracıkta ağlıyordum, gördü mü ay.. Ayın on dördü susuyor bakışlarında senin Kim bilir hangi nehrin kıyısında susuzluktan ölüyorsun Kim bilir hangi uzak denize dökülüyorsun.. Saat ikindi Ne sabahta Ne akşamdayız şimdi.. İçimizde sinsi düşünceler şarap içmekte.. Sen gecenin üzerini karalayıp geçmektesin Ben durduğum zamanlara sığamıyorum. Sen gecelerce şarap içmektesin; Saat ikindi.. Suskun ay, uykunu kolluyor.. Yorganı çek, Rüzgarı örtün üzerine.. Yüreğine uzak bir alkış sesi geliyor olmalı.. Kara kış geliyor olmalı hayallerine Sanırım sen üşüyorsun, ay bulanık.. Ay, iki gözümün arasında bir yerde Derin bir uykudan uyanık şimdi.. Güneşi beledim, kundakladım Dilimin ucunda adın, çıktı çıkacak.. Adın karalı.. Adının ucunda kadın Kadın yaralı.. Ay, derin bir uykudadır şimdi Ayın gölgesine düşüyorsun sen Üşüyorsun sen, Ay bulanık..   Mükerrem Suna Varol